اصل قضیه را دریاب...

به نام خالق هستی

@ همه ی ما می دانیم که ذکر گفتن خود یک عبادت می باشد ولی دونمونه ی زیر را مقایسه کنید

یک نفر دارد فیلم تماشا می کند ودرحین تماشا کردن دائم دارد ذکر سبحان الله را می گوید...(اصلا حواسش به معانی ذکر نیست)

یک نفر هم یک جا نشسته ودر هر سبحان اللهی که می گوید درکار خدا تفکر میکند..(باحضورقلب ذکرخدا را می گوید)

آیا برای این دونفر به ی اندازه اجر داده میشود؟آیا تاثیر عبادت روی این دوشخص به ی اندازه است؟ آیا به اند ازه رشد معنوی خواهند کرد؟؟!!!

همه ی ما می دانیم که خیر..اصلا اینطور نخواهد بود...

برای اثبات این موضوع به مورد زیر توجه کنید

یا من اسمه دوا وذکره شفا

ترجمه: ای کسی که نامش دارو  و  یادش درمان است

اگر توجه کنید می بینید که نام خدا تشبیه شده به دارو برای مریض ولی یاد خدا تشبیه شده به درمان...

نتیجه: نام و ذکر خدا گفتن یک دارو است...ولی اگر می خواهی درمان داشته باشد با یاد وحضور قلب آن ذکر را بگو...

همه ی مریضان دارو را برای درمان شان مصرف می کنند واگر دارویی درمان نداشته باشد ازمصرف آن خودداری می کنند

ببینید عزیزان ذکر خدا یک داروی معنوی است درست...ولی درمان آن بستگی به حضور قلب شخص در حین عبادت و ذکر گفتن دارد...

بخاطر همین است که خیلی افراد بااینکه عبادت می کنند دچار گناه و معصیت هم می شوند چون تاثیر عبادت در اراده معنوی شان کم بوده است...می گویند چرا بااینکه نمازمان را می خوانیم باز دچار گناه ولغزش می شویم!!1به نظر شما جوابی غیرازاین مطلب دارد؟؟!!!

به نظر من این مطلب خیلی مهم است و می تواند راجب آن کتاب پرحجمی نوشت ولی امیوارم منظورم را متوجه شده باشید..