یک حقیت پنهان وغافل از اکثرا

به نام خالق هستی.

خواهشا به دقت بخوانید

باید بدانیم که خواهش های نفسانی آنچه برداشت ما از آن است نیست بلکه خییلی فراتر از این امورات است...
اگر دقت کرده باشیم استاد شجاعی  نیازمندیها و تعلقات روزمره ما از جمله نیازمندیهای طبیعی را نیز جزو خواهش های نفسانی میدانند و اصولا آنچه را که مارا آرام میکند و ما آنهارا برای خود خوش میدانیم همه از خواهش های نفس است..

نیازمندیعای طبیعی حتی شامل خوردنیها.خوابها..گفتنها..رفتارها..دیدنها..شنیدنیها و.. همه میتواند از امورات نفسانی وخواسته نفس باشد منتهاش هرکسی در مرتبه خود از آنها متوجه میشود یک نفر در مرتبه محرمات آنهارا درک میکند. یک نفر در مرتبه مکروهات آنهارا درک میکند ودر نهایت یک نفرهم در مرحله مباحات نیز متوجه خواهش های نفس میشود..مباحی که ما گناه نمیدانیم ممکن است برای شخصی همانند گناه برایش مهم باشد(دقت شود).

گرچه سخت است اما یک واقعیت عینی است راه تقرب واقعی در انجام عکس خواهش نفس خواهد بود...
انسانها باتوجه به شفافیت و تطهیر بودن روح شان متوجه خواهش های نفس خواهند شد...

شایان ذکر است که معصومیت پیامبران و امامان نیز نشأت گرفته از خاصیت روحی آنهاست برای مثال همانطور که من و شما از رفتن به درون آتش معصوم هستیم و جرأت انجام چنین کاری را نداریم اولیای خدا انجام دادن عمل مباح ما برایشان همانند رفتن به اتش ما برای آنهاست...
هرچه انسان به تزکیه نفس مداومت کند در هر مرحله ای یک جور تعلقات برایش جلوه گری خواهد کرد.....
این همان قبض و بسط و یا به عبارتی جلوه گری صفات جمال و جلال خداوند برای بنده اش خواهد بود...
با تجلی کردن صفات جلال در دل انسان ادرا متوجه نقص ها و آلودگیهای خود میکند و سپس با تجلی صفات جمال اورا وادار ب تطهیر باطن خود میکند اگر این مرحله گذشت باز با تجلی صفات جلال انسان متوجه نقص هایی میشود که تا به حال متوجه آنها نبود و با صفات جمال دوباره سعی درتطهیر خود میکند والی آخر ...این خصوصیت تا بالاترین مقام انسانی ادامه دارد...

اصل مطلب:
تازمانیکه مقید به انجام واجبات و ترک محرمات نشویم مراحل بالایی برایمان قابل درک و محسوس نخواهد بود و اگر این مرحله گذشت خواهیم میفهمد که همان مکروهات هم به نوبه خود نوعی از گناه است و مقابله با آن لازمه ترقی است تا اینک مباحات نیز برای انسان متوقف کننده خواهد بود و کسیکه این مراحل را طی کرده باشد متوجه مطلب خواهد شد...

والسلام

التماس دعا

عبادت آداب خاص خود را دارد...

به نام خالق هستی.

هرچیزی اداب خاص خود را دارد...

یک مثال:

اگر شما مشکلی دارید که چاره ی آن دست فلان آدم است شما در حضور ایشان که می خواهید درخواستتان را  بگویید سعی می کنید آداب معاشرت را رعایت کنید وحتی با نرم خو تر و بااحترام کامل با او صحبت کنید....

در عبادت کردن از نوع دعا و زیارت هم همینطور باید باشد...

اگر مشغول دها هستیم باید مقدمات دعارا فراهم کنیم..مثلا با وضو باشیم..دعا را با صلوات آغاز کنیم..درموقع دعا با خضوع وخشوع دست هایمان را به طرف آسمان دراز کنیم...

درست است که خدا رحیم ومهربان است ولی دلیلی بر ان نمی شود که ما بی ادبانه از خدا طلب حاجت کنیم...

در موقع زیارت خواندن هم باید رعایت ادب کنیم...ما زمانیکه با شخصیت مهمی روبه رو می شویم بااو باحترام واخلاقی مناسب رفتار می کنیم..حالا حساب کنید باید روبه روی ائمه چگونه رفتار کنیم!!

دوزانو نشسته و درموقع سلام دادن و زیارت خواندن دستمان را به سینه گذاشته  ودر حینی که توجه مان به معنی آن است زیارت را زمزمه کنیم...