راننده اتوبوسی که مرا به خود جلب کرد...

به نام خالق هستی..

امروز داشتم از دانشگاه برمی گشتم در راه که داخل اتوبوس بودم پشت یک چراغ قرمز بعد از سبز شدن چراغ ماشین جلوی اتوبوس اینقدر لفت اد که چراغ دوباره قرمز شد و جالب اینجا بود که ماشین جلویی عمدا این کارا کرد وهرچه راننده اتوبوس بوق زد او اعتنایی نکرد..

اینجا مهم است

تا دیدم چراغ دوباره قرمز شد راننده اتوبوس پیاده شد و رفت سمت ماشین جلویی...

به نظر شما چه واکنشی نشان داد؟؟!!!

خیلی برایم جالب بود..هرکسی جای این راننده اتوبوس بود معلوم نبود چه اتفاقی و دعوایی بین آن دو رخ می داد..

دیدم با کمال خوش اخلاقی و بدون آنکه حرف تندی بزند فقط به او گفت چرا این کارا کردی و فقط به او انتقاد کرد آن هم با روی خنده بعدم سوار اتوبوس شد و بدون آنکه خشم و ناراحتی در چهره او نمایان باشد به ادامه راه پرداخت...

من آن راننده را نمی شناختم ولی سعی کردم از اخلاق او پند بگیرم...

در اجتماع مردمانی با خلق وخوی متفاوت زندگی می کنند

ولی وظیفه ی ما این است که از بین اخلاقیات آنها اخلاق های خوب وپسندیده شان را گلچین کنیم وبرای خود هم برگزینیم و استفاده کنیم...

قبل از اینکه این اتفاق بیفتد چون جا برای نشستن نبود رفتم جلوی اتوبوس و سعی کردم کمی با او گپ بزنم و از حرف هاش متوجه شده بودم که او کمک راننده است و وراننده اصلی مریض بوده و او چندروزی جای اوست...

چه اخلاق خوبی!!! او ظاهرا به امانات مردم حساس بود چون هرچه دقت می کردم او در دست اندازها و نشیب های جاده سرعت ماشین را به اندازه کند می کرد تا مبادا اتوبوس صدمه ای ببیند...او اتوبوس را انگار مال خود می دانست...

قربون خدا برم که بندگان خوبش هم هنوزهم درجامعه حضور دارند...

این اخلاق ها از یک راننده اتوبوس بود...او سعی کرده بود در حیطه وظیفه خود سعی کند خدا را  خشنود از خود نگه دارد...